OECUMENISCHE BASISGROEP VENRAY E.O.
Zondag 22 april 2018
Klimaat: Is er een weg terug?
Welkom en mededelingen
Gebed voor de aarde
Almachtige God,
die aanwezig zijt in het onmetelijke heelal
én in het kleinste van uw schepselen,
Gij die met uw tederheid
al het bestaande omgeeft,
stort over ons uit de kracht van uw liefde,
opdat wij zorgen
voor het leven en zijn schoonheid behoeden.
Overspoel ons met vrede,
opdat wij als broeders en zusters leven,
zonder iemand te benadelen.
God van de armen,
help ons de verlaten en vergeten mensen van deze wereld
die zo waardevol zijn in uw ogen,
te redden.
Maak ons leven weer gezond,
opdat wij de wereld beschermen
en haar niet plunderen,
opdat wij schoonheid zaaien
en geen vervuiling en verwoesting.
Raak de harten
van allen die alleen maar voordeel zoeken
ten koste van de armen en van de aarde.
Leer ons de waarde van alle dingen te ontdekken,
met verbazing te kijken,
en te erkennen dat wij ten diepste verbonden zijn
met alle schepselen op onze weg naar uw oneindig licht.
Inleiding op het thema:
Een citaat uit ons jaarthema :Van bergrede tot troonrede.
“Met de wereld is het dramatisch gesteld. Er vindt een nietsontziende aanslag plaats op wat we ‘de longen van de aarde’ noemen. Als gevolg van menselijk ingrijpen stijgt het broeikaseffect schrikbarend. De voorraden water en andere materiële hulpbronnen worden in versneld tempo uitgeput. Met toenemende tekorten in het vooruitzicht komt een rechtvaardige en solidaire verdeling ernstig onder druk te staan en wint egoïstische politiek van ‘eigen volk eerst’ aan populariteit. De ontstane belangentegenstellingen worden eerder verdiept dan overbrugd. In vele hoeken van de wereld zien we een toename van geweld, een kettingreactie van agressie. De ene oorlog roept de andere op.”
Het is de toestand van de verandering van het klimaat wat ons bezig houdt.
Samen bezinnen we ons op dit thema. We kijken terug op de viering van 8 april jl. Een viering met lege handen die spontaan gevuld werd met teksten, gebeden en liederen en ons tot een eenheid bracht. Vandaag borduren we voort op het actuele thema van klimaatverandering en wat kunnen we zelf op onze eigen plek hier praktisch aan doen.
Lied 8: Blijf niet staren
Lezing.
Theoloog Bram van de Beek zegt in zijn boek ‘Is God terug?’ het volgende:
“Op het moment dat ik benzine tank, zit er een wereld van uitbuiting, competitie en geweld achter. Bovendien vervuil ik het milieu. Maar dat geldt ook allemaal voor mijn verwarming. En als ik de kachel uit laat, dan moet ik een wollen trui aantrekken en stevige warme schoenen. Daarover kan ik ook weer zo’n verhaal opzetten… Zonde zit in mijzelf, ze zit in de structuren, ze zit in de ambivalenties van het leven en welke keuze je ook maakt, je komt de zonde altijd weer tegen. Vanaf het moment dat je er bent, heb je ermee te maken. Dat geldt zelfs al vóór je geboorte – alles wat je ouders doen om jou het leven mogelijk te maken is deel van diezelfde kluwen. Zelfs je pure zijn is al schuld in een overbevolkte wereld. Deze kluwen heeft Augustinus ooit aangeduid met het woord “erfzonde”…
De Zee: Songtekst van Paul van Vliet.
De zee heeft me verteld dat zij zo moe is
Zij zei dat zij er zeer beroerd aan toe is
Zij zei: wat is daar toch bij jullie aan de hand?
Wat doen jullie toch tegenwoordig allemaal op dat land?
Zij zei: er komen tegenwoordig steeds meer van die dagen
Dan kan ik alle vuile rotzooi haast niet meer verdragen
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Zij zei: ik hoor dat er bij jullie af en toe wel een rapport verschijnt
Dat na de eerst onrust dan weer ergens in een la verdwijnt
Van de een of andere waardeloze functionaris
Die vanwege het toerisme niet wil weten dat het waar is
Dat het waar is dat ik er zeer beroerd aan toe ben
Dat het waar is als ik zeg dat ik zo moe ben.
Vroeger vond ik het fijn wanneer het zomer was geworden
Met al die mensen en die kinderen dat was gezellig hoor maar nú?
Nu heb ik vaak de neiging om te roepen als ze komen:
Blijf maar liever weg niet te dichtbij want dat is slecht voor u
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Soms in november en december word ik nog wel es giftig
Maak ik me net als vroeger nog wel weer eens driftig
Dan ram ik op die degelijke nieuwe Delta dijken
En ik hoop dat ik iemand daarachter zal bereiken
Ik hoop dat er een paar mensen daar zullen zijn misschien
Die de reden van mijn radeloze woede willen zien
Maar het houdt niet op het gaat maar door het komt erger telkens terug
En ik denk: dit heeft geen zin en ik trek mij maar weer terug
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Toen zweeg de zee en ik stond daar in de zomernacht
Ik zei: kan ik iets voor je doen misschien?
De zee heeft even nagedacht
Toen zei zij: zo overbodig als het was in vroeger dagen
Zo nodig is het nu om water naar de zee te dragen.
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is
En als de zee zegt dat zij moe is
Wil dat zeggen dat het land er zeer beroerd aan toe is.
Moment van stilte
Gesprek met Jan Terlouw.
Naar aanleiding van het boek “Natuur’ uitgezonden in de Boekenweek 2018 op 11 maart.
Klaar maken van de tafel. We vormen een kring
Tafelgebed
Moge het delen van dit brood en deze beker ons hart versterken:
dat wij vol hoop meewerken aan een nieuwe wereld
waar brood en recht en waardigheid en liefde is voor al wat leeft.
Breken en delen: tijdens het breken en delen zingen wij.
Lied: Hij brak het brood
1.Hij brak het brood en nam zijn dood in eigen hand, 3. Leven en dood zijn wijn en brood in onze hand
Hij gaf de wijn zijn stervenspijn, ons in de hand Zo zal voortaan de dood een gaan ten leve zijn.
2. Nu gaat zijn dood als levensbrood van hand tot hand.
Zijn stervenspijn wordt vreugde wijn in ieders hand.
Onze vader
Collecte: voor het wereldwijde AVAAZ campagne netwerk voor behoud van natuur en biodiversiteit.
Voorbeden: en zingen Heer ontferm u….
Lied 20: De levende zegene en behoede u
