Inleiding Pinksterverhaal 

Woorden van ver, vallende sterren, vonken verleden hier gezaaid. Namen van Hem, dromen, signalen diep uit de wereld aangewaaid. 

We gaan het overbekende Pinksterverhaal lezen. 

Een surrealistisch verhaal. De afzonderlijke beelden zijn realistisch. Maar de combinatie creëert een fantastische werkelijkheid. 

Wat bezielt mensen in godsnaam tientallen jaren later zo’n verhaal over zichzelf te schrijven? Een soort collectieve autobiografie.
Wat voor ervaringen liggen hieraan ten grondslag? 

Ik doe een poging die ervaringen enigszins in kaart te brengen. 

De meest opvallende beelden zijn: wind en vuur. 

Ik associeer hiermee onmiddellijk: het gaat om ENERGIE.
Niet de energie waar we ons potje mee koken, maar om ervaarbare levensenergie. De fut en lust om te leven. De pit, de spirit in ons mensen.
Of zoals we dat met Pasen noemden: die mysterieuze, wonderbaarlijke veerkracht.

Mensen die aanvankelijk in de slipstream van Jezus in beweging komen, voelen zich door zijn onverdiende dood lamgeslagen. Zij kunnen geen kant op.  Er gaat meer door hen heen dan zij op dat moment kunnen verwerken. Ze hebben een time-out nodig. Ze voelen zich: zowel woedend als bedroefd; opstandig en gelaten; schuldig en beschuldigend; teleurgesteld en gekrenkt. Ze voelen zich heen en weer geslingerd.
Kortom: een kluw van gemengde gevoelens.
Het duurt wel even (meer dan die symbolische volheid van 50 dagen!) voor dat ze kans zien al die tegenstrijdige gevoelens te laten doorstromen. En als dat, met wederzijdse hulp, een beetje in kannen kruiken komt, kunnen ze weer aansluiting vinden bij hun oorspronkelijke energiestroom. Dan pas kunnen ze weer vertrouwen krijgen in het leven. Dan pas krijgen ze uitzicht op een toekomst. Dan pas krijgen ze het lef hun geloof in het leven met verve uit te dragen.

Hun onderlinge uitwisseling werkt helend, bevrijdend. Met horten stoten komt hun ‘spirit’ weer terug, hun geestdrift, hun enthousiasme, soms zelfs hun vervoering. Geleidelijk komen ze samen tot de ontdekking dat verlies kan leiden tot verrijking, dat een fiasco een ongekende leerervaring kan opleveren, dat je de ballast van het verleden niet je leven lang hoeft mee te sjouwen, dat het mogelijk is met een schone lei te beginnen. Dat je van een min een plus kunt maken, ook al houdt die de vorm van een kruis!

En als ze die ervaringen met elkaar delen, beginnen ze, beter dan ooit van tevoren, te verstaan wat Jezus bedoelde. 

Dat het niet gaat om vechten, maar om vrede. 

Dat het niet gaat om de baas spelen, maar om dienen. 

Dat het niet gaat om de letter, maar om de geest van de wetten. 

Dat het niet gaat om veroordeling, maar om mededogen, compassie.
Dat het niet gaat over strijdlust, maar over verzoening. 

Daarnaast hebben ze ook nog die andere ervaring met de wind. Wind levert niet alleen kracht en energie, maar ook verfrissing, verkoeling en vertroosting. Heel hun verhaal ademt niet wraak, maar verzoening. Niet polariseren, maar verbinden. Hun verhaal is doorspekt met een reeks van tegemoetkomingen aan de joodse gelovige traditie. 

(Ik noem er, naast wind en vuur, nog drie.) 

• De duur van hun gezamenlijke rouwperiode sluit keurig aan bij joodse voorkeur voor getallensymboliek;  50 . Symbool van de volheid.
• De manifestatie van hun comeback laten ze plaats vinden op de traditionele dankdag voor de oogst;  
• en de rest van hun verhaal hangt aan elkaar van verwijzingen naar psalmen en profetieën. 

Kun je je voorstellen dat joden, van allerlei komaf, zich verstaan en erkend voelen? Voor hen: eindelijk een boodschap op maat! Voor iedereen te verstaan! 

Eindelijk niets moeten, alleen maar mogen. Dat geeft je vleugels! 

De boodschappers zelf krijgen, naast wat sceptische opmerkingen, van alle kanten overweldigend positieve reacties. Dat willen ze boekstaven, doorgeven aan het nageslacht. En ze doen dat, in alle bescheidenheid, in een succesverhaal over wat zij geleerd hebben de Geest te noemen. 

En wil je er lering uit trekken? Kort en bondig kun je het samenvatten: 
als je verbinding zoekt en vindt, als je over je eigen schaduw weet heen te stappen, schep je ruimte voor die Oer-energie, die we Geest noemen.

( herziene versie van Pinksteren 2016.  Jacques)